ประวัิติดรัมเยอร์

เมืองไทย ก้าวเข้าสู่ยุคดนตรีแบบฝรั่ง มีการตั้งวงดนตรีหลากหลายประเภท ตั้งแต่ วงเครื่องสายฝรั่ง วงดนตรีสตริงแบนด์ วงแจสแบนด์ รวมไปถึงวงดนตรีแบบเครื่องเป่า ที่เรียกกันติดปากว่า “แตรวง” ตั้งแต่ครั้ง ร.5 มีบทบาทสำคัญในการนำขบวนในงานบวช ซึ่งภาษาอังกฤษเรียกว่า Brass Band หรือMarching Band หรือ Military Band นั้น ต่อมาท่านอาจารย์มนตรี ตราโมช บัญญัติศัพท์ภาษาไทยใหม่ว่า 
        ‘วงโยธวาทิต’  
        วงดนตรีแบบนี้ ไม่ได้มีเฉพาะนักดนตรีเดินบรรเลงกันแต่เพียงอย่างเดียว หากแต่มีผู้เดินนำ ที่เรียกกันว่า
        ‘ดรัมเมเยอร์’ 
        ประวัติของ ‘ดรัมเมเยอร์’ ที่เล่าขานกันมานั้น นัยว่ามีมาตั้งเกือบสี่ศตวรรษแล้ว โดยมีหลักฐานมาจากกองทหารอังกฤษ ตั้งแต่ปี ค.ศ.1650 ว่า 
        วงดนตรีทหารอังกฤษ (Military Band) มี ‘ดรัมเมเยอร์’ เดินนำขบวนทหารในการฝึก หรือภารกิจประจำและภารกิจพิเศษอื่นๆ

        หน้าที่สำคัญของ ‘ดรัมเมเยอร์’ คือการเป็นผู้นำวงดนตรี ด้วยการให้สัญญาณจากไม้ยาวกว่า 1.50 เมตร แล้วแต่ส่วนสูงของผู้เดินนำ ปลายด้านบนอาจเป็นรูปกลมมน หรือรูปอื่น  
        ดนตรีทั้งวงจะต้องดูสัญญาณต่างๆ จาก‘ดรัมเมเยอร์’ ตั้งแต่เริ่มการออกเดิน โดยสัญญาณส่งจากไม้ หรือมักเรียกกันว่า “คทา” 
จนปัจจุบันมีการเรียกขานผู้เป็น ‘ดรัมเมเยอร์’ ว่า 
        ‘คทากร’

สิ่งสำคัญ*การแต่งกายของ ‘ดรัมเมเยอร์’ มักพิเศษ  สวยงาม สง่า น่ามอง ทุกมุมมอง ต่างไปจากผู้บรรเลงเพลงในวง * การเลือกชุดดรัมเมเยอร์ที่ดีนั้นต้อง 1. เข้ารูปร่างให้เหมาะสม ส่งเสริมให้บุคคลิกภาพ ของผู้ที่เป็นดรัมเมเยอร์ น่ามอง 2.งบประมาณในการตกแต่งชุดไม่แพงจนเกินไป 3.ชุดต้องมีลักษณะ เด่น ไม่ซ้ำแบบใคร สวย สะดุดตา มีเพียง 1เดียวเท่านั้น ในการออกแบบ และสั่งซื้อชุดดรัมเมเยอร์ * เพราะ ดรัมเมเยอร์ คือผู้นำ